Van alles wat!: juli 2006

23.7.06

Benji, Saskia en Moortje.

Na de dood van onze 2 poedels kwam Benji in onze familie. Yvonne en Hennie zijn asperges gaan steken bij Siem Boonen. Van dat geld hebben ze bij Bosma in Neer een yorkshire terrier gekocht. Zij was niet de sterkste uit het nest, maar volgens de verkoper het proberen waard. Gekocht in 1988, mee verhuisd naar Weert en in 2003 overleden. Midden 90-er jaren is zij bijna dood gegaan aan rattenvergif. Hennie had toen direct willen verhuizen, omdat we een vermoeden hadden wie achter die rotstreek zat. Zij (het hondje) heeft het toen gelukkig overleefd. We hebben onze voliere opgeruimd. De kat kwam niet meer tegen de draad hangen. Moeilijk te begrijpen verhaal. Als je terug redeneert, kom je bij de dader uit. Een dader zonder naam, want ik kan niets bewijzen. ???

Saskia en Moortje 1982.

Onze poedels zijn ook op verdachte manier gestorven

Hennie knipte Benji zelf. Na zo'n knipbeurt was er meer haar over dan hond. Ter verduidelijking: Links zie je de hond en rechts het haar.

Herinnering aan de donkere kamertijd.

Na het 8-mm filmen begin jaren 70, kwam het ontwikkelen en afdrukken van foto's in de mode. Winkels als Hema, Vroom en Dreesman verkochten fixeer, ontwikkelaar, foto-papier enz. Mijn donkere kamer kwam in de berging. Het experimenteren kon beginnen. Zelfs op de H. Hartschool werd een donkere kamer gemaakt. Schilder Hendricks werd gevraagd de donkere kamer te schilderen en je raadt het nooit; hij schilderde het vertrek helemaal zwart. Op bovenstaande foto staan 2 afbeeldingen over elkaar. Je belichtte het papier met 2 verschillende negatieven: Yvonne en de beek in de Spik in Haelen.
Deze afbeelding heeft jaren op de deur van mijn donkere kamer gehangen. Toen de hobby fotograferen werd vervangen door de computer, heb ik de donkere kamer gesloopt en de foto in de computer geplaatst. En daar is ze dan weer!

Een foto uit 2004.

Deze foto kwam ik vanmorgen tegen bij snuffelen in mijn externe harde schijf. Ik heb zo ontzettend veel foto's, dat ik af en toe enkele uit de vergetelijkheid haal. Erik was hier bijna zes en Lukas bijna vier. Het bijzondere aan deze foto is hoe hij is ontstaan. Het waren 2 kleurenfoto's. Het hoofd van Lukas heb ik achter Erik geplakt. De pet die Erik op heeft, stond niet op deze foto. De pet is digitaal geknipt en op het hoofd van Erik geplakt. Hij ziet er stoerder uit dan hij in werkelijkheid is. De kleurenfoto is daarna omgezet in zwart-wit. De grove korrel heet -noise-. Er zit veel noise in de foto (potloodtekeningachtig).En tenslotte is de afbeelding transparant gemaakt. Als je met de muis over de foto gaat, merk je dat de afbeelding doorschijnend is. Zoveel werk aan een foto laat je niet ongebruikt liggen.

Onze buren.

We hebben vanaf 1966 tot 2000 naast elkaar gewoond. Het waren fijne buren. Ik kan zonder te overdrijven zeggen, zonder ruzie. Toos is een echte Neerse en Wiel kwam oorspronkelijk uit Maasniel, maar is in Neer opgegroeid. Hij was lid van R.K.S.V.N (keeper) en van de Bussesjutte. Wiel werkte in de bouw en was niet bang ook in de weekenden de handen uit de mouwen te steken. Hij was nooit te beroerd om je te helpen, en hij hielp vooral zo'n sukkel uit het onderwijs graag. Hij was liefhebber van grote stukken vlees bij het eten. In november 2000, na 34 jaar, zijn wij naar Weert verhuisd.

De eerste animated gif die ik gemaakt heb.

Op de voorband staat de datum: 20 - 7 - 2000. Dat was toen een hels werk. Deze afbeelding heeft enkele jaren op het bureaublad van mijn computer gestaan. Erik werd groter, dus kwam een andere afbeelding op mijn desktop. Nu ik in mijn Blog met het deel -Onze kleinkinderen- bezig ben, komt alles weer terug.

Het wonder van Wessem.

Een bekende aannemer uit Wessem, zakenman op en top, zien we hier in diepe devotie bij een kerstboom. Welk een diep geloof spreekt uit zijn oogopslag. Als ik naar zijn mond kijk, zingt hij hier: Er is een kindeke geboren in't stro. Een ontroerend moment. Hij als aannemer, bouwer van villa's, appartementen en bungalows ziet hier onder de Kerstboom een kind, zonder huis, terwijl de vader van het kind ook in de bouw werkzaam is. Schande!!

Plakken en knippen zit in de familie.

Foto van Thea.
Op Beek en Bos kreeg iedere bewoner een kalender met de afbeelding van koningin Beatrix. Iemand uit de tak Roggel heeft het gezicht van Beatrix vervangen door dat van tante Mie. Op veel foto's draagt ze een nekkraag. Kan me daar iemand iets over vertellen?

.
Deze kraag had ze ter ondersteuning voor haar nekwervels die aangetast waren door reuma. Van reuma had Mam veel last, maar je hoorde haar nooit klagen. Ze maakte er zelfs grapjes over, terwijl ze (volgens de heren doktoren) vaak erge pijn moest hebben. De kraag was voor mam een grote uitkomst, een onmisbaar hulpmiddel. 's Nachts moest ie wel af, want dat zou tijdens het slapen ongemakkelijk zijn. Tevens gaf de kraag haar een aangename warmte, waar mam heel gevoelig voor was. Ze had het wel eens te koud, maar nooit te warm. Al steeg zomers de temperatuur naar 30 graden Celsius, dan was dat voor mam zeer aangename warmte, maar dat schijnt normaal te zijn bij reumapatienten. Als mam de halsband (zo noemde ze dat ding) af had, dan kon je heel duidelijk zien hoe haar nek en hals ontwikkeld waren, heel lang en strak in het vel. (om het zo maar uit te leggen). Ze heeft deze kraag ook jaren gedragen. Ze had er meerdere, 1 voor in de kast, 1 voor in de was en 1 om te dragen. Een pronkstuk was dat ding niet, maar zij was er erg mee gebaat en dat was het allerbelangrijkste. En ieder die haar kende, was er aan gewend en wisten niet anders als mam Kierkels met de kraag.
Riny

Oude verkleurde foto's

Een verkleurde foto kun je met een foto-bewerkingsprogramma proberen te verbeteren. Ik gebruik Micrografx Picture Publisher, versie 9. Je ziet dat de foto er wat natuurlijker uitziet. Vaak als je het groen van planten biiwerkt, dan heeft dat ook zijn uitwerking op de andere kleuren. Deze correctie is nog niet helemaal gelukt. Er zit een lichte groenzweem over de hele foto. Maar deze is niet zo storend als de verkleuring van de originele scan.

22.7.06

Op zoek naar ...

Hennie is vanmorgen naar haar moeder. Sinds ik digitale foto's maak, is er wanorde ontstaan in het archief van de opnames. Ik heb ze in mappen geplaatst (1996). In deze map staan weer sub-mappen zoals 01jan1996. Op dit moment plaats ik foto's in de sub-map 01jan2006. Ik heb sinds 1995 duizenden digtale foto's gemaakt en tevens honderden gewone foto's gescand. Probeer daar nu maar een bepaalde foto te vinden. Frank heeft in de jaren 90 in de hele wereld werk verricht. Wij hielden contact via computer, fax en gsm. Ik weet nog dat ik iedere reis op een wereldkaart bijhield. Deze kaart is met verhuizen verdwenen. Maar volgens mij moet hij ergens op een foto staan in de mappen 1995 of 1996 of 1997. Niet als hoofdmotief maar als deel van de achtergrond.

Gevonden!!
Op deze kaart staan reizen naar: Zweden, USA. Brazilie (daar heeft hij een half jaar gewerkt en zijn vrouw Ivy leren kennen), Australie, Indonesie, Singapore, Maleisie, Zuid-Korea, Hongkong, China, Japan. Kleinere landen in Europa staan niet vermeld, alleen Zweden. Daar bevond zich de firma (Toolex), waarvoor hij werkzaam was. Het was een spannende tijd.

Onze wingerd.

Wij brengen de meeste tijd op onze loggia door. Je bent beschermd tegen regen. Het is er overdag lekker koel. De zon brandt niet op je hoofd. Wij zitten het liefst in de schaduw. Het vorig jaar heb ik een druif geplant. Hij had zich in de zomer aan de muur en het plafond gehecht. Er volgde een lange winter. Zou hij er doorheen komen? Op de foto zie je het resultaat. De vraag is: Hoe lang houdt de plant het uit? Gaat hij dood, dan zijn de ranken tegen het plafond een aparte decoratie. Je ziet hier ook veel plastic bloembakken en tuinmeubels op balkons. Wij vinden dat ondingen. Er staan zelfs koelkasten, vuilnisbakken en andere rommel op. Onze loggia is een belangrijke plaats in ons appartement. Gezellig eten, lezen, een wijntje drinken.
's Avonds luisteren naar de stad. Mensen gaan op stap. Anderen rennen om de trein nog te halen. Een verslaafde scheldt onze maatschappij verrot, Erik en Lukas komen onder voorbij op hun skates, een bonkende muziekinstallatie komt voorbijrijden met achter het stuur, met open ramen, een zwarte petjeskerel, giebelende meiden komen fietsend voorbij en hebben geen idee dat ze mij deelgenoot maken van hun geheimen. Zo mag het voor mij blijven!
.
Er zijn veel mensen vragen die mij vragen of ik geen spijt heb dat ik verhuisd bent naar de stad. Ik zie me dan genoodzaakt om dat domme besluit te verdedigen en dat valt me in het geheel niet moeilijk. In ons appartement zijn we van alle gemakken voorzien. Alles is gelijkvloers, je vindt geen enkele drempel. De lift is gemakkelijk voor oudere mensen die slecht ter been zijn. Is er iemand aan de deur, dan zie je die persoon op een videoscherm. Je gaat met de lift naar de ondergrondse garage. Iedere bewoner heeft zijn eigen parkeerplaats. De in- en uitgang sluiten automatisch.
.
De natuur is vlakbij. Na 5 minuten ben ik in de bossen rond de IJzeren Man. Ik wandel iedere dag 1 uur stevig door in alle vrijheid. Je wordt niet lastig gevallen over de school. Je leeft in een stad anoniemer en dat ligt mij wel. De nabijheid van de stad heeft nog andere voordelen, vooral voor oudere mensen. We wonen 200 meter van het station. We hebben de voordeeljaarkaart van de NS. Als we willen treinen, stappenwe na enkele minuten in de trein, reizen 1ste klas naar Zeeland, stappen 's avonds uit in Weert en lopen naar huis.
Boodschappen doen is een makkie. Je hebt ze allemaal binnen handbereik. Albert Hein, Jan Linders, Super de Boer enz. Binnen 100 meter ligt C1000. Al deze winkels zijn tot 8 of 9 uur 's avonds geopend. Als het mooi weer is kun je wat gaan wandelen door de stad, een terrasje pakken, gaan eten bij de Chinees, de Griek, het Japanse restaurant, Mac Donalds.
Natuurlijk heeft een stad ook minder leuke zaken. Het verkeer is druk, veel mensen ergeren zich aan het gedrag van jongeren en veel jongeren aan dat van ouderen. Je hoort de mensen klagen over de kleding van moslims, terwijl moslims klagen over de piercings en heupbroeken. Ook dit maakt een stad interessant. Jonge Marrokaanse kerels met gouden sieraden, tegenover dikke moeders met heupbroek en navelpeercing. Je verveelt je nooit!
En tenslotte, natuurlijk onze kleinkinderen. Je ziet ze bijna elke dag. Thuis, in de speeltuin, in de stad. Ze komen even aan en gaan weer spelen. Je ziet ze zelfstandiger worden. Niet te lang bij opa en oma op bezoek, jammer van de tijd. Mogen we gaan spelen? En zo hoort het ook. Ons Nears maedje, Anne, komt ook graag naar Weert. Spelen met Erik en Lukas. Naar de stad met Oma, tante Ivy en de jongens een ijsje eten. En dan al die winkels met prinsessenspulletjes, Dora-badlakens en al die rose dingen. Er zijn zelfs 2 soorten rollen beschuit. De prinsessenrol (rose) en de piratenrol (blauw). Ze mocht van oma 1 prinsessnrol voor mamma kopen en 1 piratenrol (blauw) voor pappa. En niet uit de verkeerde rol eten.

20.7.06

2 dierbare aandenken.

Bij ons 25 jarig huwelijksfeest kregen we Frank en Yvonne dit beeldje. Mevr. Nijskens van de Molenstraat is de maakster. Daarbij heeft ze bovenstaande foto als voorbeeld gebruikt. Een foto uit 1943. Het beeldje staat nu, naast de koffiekan van de H. Hartschool, op het balkon.

De koffiekan.

Dees kan waas d'r al toen ich in 1964 in Naer kwaam.
Ze sjteit bie os noe op 't balkon in Wieert
as aandinke aan de Heilig Hartsjoeel.

19.7.06

De stilte die jij achterlaat, verraadt het leven dat er was.

Gisteravond belde Tjeu en vertelde dat Leo Vlot, de echtgenoot van Mariet, aan hartstilstand was overleden.
Mariet was tot het vorig jaar kleuterleidster bij de jongste kleuters. In dat jaar ging ze met vervroegd pensioen. Leo was een ex-militair. Hij heeft in zijn loopbaan deelgenomen aan moeilijke militaire acties. Zo was hij gestationeerd in Libanon. Samen hebben ze veel gereisd. Leo was een sportieve kerel. Hij was van plan om op 18 Mei (gisteren) een fietstocht naar Rome te maken. Er zouden 4 personen aan de tocht meedoen. Of er verband is tussen zijn plotselinge dood en die tocht is mij niet bekend. Ik wens Mariet en haar kinderen en familie heel veel sterkte toe.